ارتقاء مداوم سطح کیفیت ساختمان و مسکن از خواسته های بر حقی است که جامعه از تولید کنندگان ساختمان و مسکن ، انتظار دارد ، آگاهی و دانش بشری به سرعت در حال گسترش است ، علم به صورت انبوه تولید می شود و در اختیار جامعه قرار می گیرد ، تلاش برای پیوستن به این روند رو به تزاید برای هر کشوری ضروری است .
در کشور ما نیز کوشش هایی برای انسجام و بالابردن مجموعه دانش ها از جمله صنعت ساختمان در حال شکل گرفتن است بالا بردن توان کیفی و کمیتی ساختمان سازی و تولید مسکن ، خواسته هر متفکری در زمینه صنعت ساختمان است. این صنعت به خاطر ابعاد اجتماعی و اقتصادی و علمی خود در رابطه نزدیک و متقابل با دیگر بخش ها و صنایع می باشد .
نگرش به دیگر صنایع و تکنیک ها و بخش از جمله ملزومات توفیق یافتن در برنامه ریزی کیفیتی و کمیتی در ابعاد ساختمان و مسکن است .
تدوین سندی ملی برای بالا بردن توان کیفیتی ساختمان سازی و تولید مسکن بهتر و اقتصادی تر ، نقطه نظر پژوهش حاضر است .
طرح جامع مسکن حاصل تلاش 24 گروه مطالعاتی است که مطالعات موضوعی طرح را در سال 1383 انجام داده اند . این طرح همچنین متکی به دستاوردهای مطالعات متعددی است که در چهاردهه برنامه ریزی توسعه بخش مسکن ، توسط پژوهشگران و برنامه ریزان انجام شده است .
مطالعات انجام شده ، در سازمان ملی زمین و مسکن و سایر معاونت های وزارت مسکن و شهرسازی ، به ویژه در سالهای 1376 تاکنون ، زمینه ساز و پشتیبان بخش عمده ای از یافته های این طرح می باشند .
در این طرح ، از نتایج مطالعات مشترک با بانک جهانی که منجر به تدوین استراتژی بخش مسکن گردید ، نیز بهره گرفته شده است .
در سلسله مقالاتی که در این نشریه به چاپ خواهیم رساند به بررسی طرح مطالعات انبوه سازی خواهیم پرداخت.
هدف این بررسی مؤلفه های اساسی در ساخت مناسب و مقرون به صرفه مسکن در زمان کمتر وبه کارگیری صحیح منابع انسانی و صنایع ساختمانی و عوامل اقتصادی با توجه به نقطه نظرهای اجتماعی می باشد .
انبوهسازی در این مباحث فرآیندی است چند وجهی که به صنعتی شدن ساختمان کمک می کند وکوشش گردیده که این صنعتی شدن و ماشینی گردیدن مسکن به عنوان پناهگاه و استراحتگاه انسان نیانجامد و این حاجت جامعه و مردم در اثر صنعتی شدن و پیش ساخته گردیدن به بیروحی نیانجامد و سیمای شهر و ساختمان های آن کسل کننده نگردند .
همان گونه که روال هر کار تحقیقاتی است ، ابتدا به گذشته هر موضوع پرداخته و سپس زمان حال مورد بررسی قرار گرفته و بعداً پیشنهاداتی برای آینده مطرح گردیده اند و کوشش گردیده که پیشنهادات و برنامه ها به صورت آرمانی نباشند ، بلکه با درک موقعیت ها و امکانات به حالت کاربردی ، مطرح گردند .
فصل اول
چنانچه مقطع بعد از انقلاب اسلامی را به عنوان دوره منتخب برای بررسی سیاست های مرتبط با انبوهسازی در نظر بگیریم سه فصل کاملاً مشخص و بارز در این ارتباط فراروی ما قرار خواهد گرفت :
فصل اول : دهه اول انقلاب ، سال های 1358 الی 1368
فصل دوم : دوران حاکمیت برنامه های پنجساله اول و دوم ، سال های 1369 – 1378
فصل سوم : دوره برنامه پنجساله سوم 1379 -1383
در این بخش مهم ترین سیاست ها و فعالیت های مرتبط با انبوه سازی در سه دوره فوق را مورد بررسی و ارزیابی قرار داده و متعاقب آن وضعیت فعلی انبوه سازی و راهبردهای اساسی برای گسترش آن را مطالعه خواهیم نمود :
دوره اول : دهه اول انقلاب ، سال های 1358- 1368
این دوره را باید در واقع دوره غیبت سیاستگذاری در ارتباط با انبوه سازی نام نهاد .
اساساً فعالیت های دولت در این دوره به