ساخت درب و پنجره های PVC از نوع سخت در سال ۱۹۶۰ در اروپا آغاز شد . با پیشرفت تکنولوژی و افزایش هزینه تولید درب و پنجره های چوبی آهنی و آلومینیومی ، استفاده از این نوع درب و پنجره ها رونق روز افزون یافته است .
سهولت ایجاد تنوع در طرح و رنگ استقامت فیزیکی وپایداری در برابر شرایط جوی متفاوت و همچنین قابلیت بازیافت PVC بکار رفته در ساخت درب و پنجره ، موجب تحولات عمده ای در این صنعت شد . بکارگیری شیشه های دو جداره خاصیت عایق بودن در مقابل صدا و حرارت را در پنجره های UPVC افزایش داده است ، امروزه در کشورهای اروپایی بیش از ۷۰ درصد سهم بازار درب و پنجره متعلق به UPVC است .
PVC ترکیبی است از مشتقات نفت خام و گاز کلر که طی فرایند پلیمریزاسیون تولید می شود .
UPVC مخفف کلمات ( unplas poly vinyl chloride ) می باشد و اصلی ترین ماده تشکیل دهنده پروفیل ( polyvinyl chloride ) است . این ماده حدود ۸۵ در صد ترکیب آمیره اولیه تولید پروفیل UPVC را تشکیل می دهد ، علاوه بر این ماده، مواد افزودنی دیگری نیز جهت ایجاد خواص مورد نیاز به ترکیب اضافه می شود که عدم وجود آنها یا تغییر میزان بکار رفته در فرمولاسیون می تواند محصول نهایی ساخته شده را به شدت تحت تأثیر قرار دهد .
از مواد افزودنی میتوان به شرح زیر اشاره کرد :
- پر کننده ها Fillers
- روانسازها Lubricants
- تثبیت کننده های حرارتی Stabilizers
- تثبیت کننده های رنگی
- کمک فرایندها
- مقاوم کننده ها در مقابل ضربه Impact Modifier
انرژی های مصرفی در ساختمانها بیش از ۳۷% کل انرژی ها را به خود اختصاص می دهد که متاسفانه بخش عمده ای از این میزان بدلیل استفاده از مصالح و تجهیزات نامناسب ساختمانی به هدر می رود .
قابلیت انتقال حرارت در پروفیلهای UPVC ۴۴۳ بار کمتر از آهن و ۱۴۲۸ بار کمتر از آلومینیوم می باشد . بدین ترتیب درب و پنجره های UPVC به عنوان وسیله ای مطمئن و کارآمد در جهت جلوگیری از هدر رفتن انرژی های سرمایشی و گرمایشی در ساختمان و در نتیجه بهینه سازی مصرف سوخت های فسیلی و سایر منابع انرژی و همچنین جلوگیری از آلودگی های زیست محیطی همواره از سوی نهادها و سازمان های مختلف از جمله سازمان بهینه سازی مصرف انرژی و سازمان محیط زیست به متولیان طراحی و ساخت انواع ابنیه توصیه می گردد.